بی خودی

ره ندارد جلوه‌ی آزادگی در کوی عشق
سرو اگر کارند این‌جا بید مجنون می‌دمد


در حسرت یک مصرع پرواز بلندست
مجموعه‌ی برهم زده‌ی بال و پر من


بیخودان، از جستجو در وصل فارغ نیستند
قمری از حیرت همان کوکو زند در پای سرو


کند معشوق را بی دست و پا، بیتابی عاشق
بلرزد شمع بر خود، چون ز جا پروانه برخیزد

صائب تبریزی