شب پره

چونست که در خود می نگرم به تو نزدیک می شوم و در تو می نگرم از نو دور
*
شب پره را در شب پرواز باشد و حسن را نباشد
*
روزم را چو شبم روحانی گردان و شبم را چون روز نورانی
*
خوشا آندم که در تو گمم
*
از من آهی و از تو نگاهی
*
عارف را با عرفان چه کار عاشق معشوق بیند نه این و آن