الان توی نوشته های ثبت شده تو فیس بوک خودم! بر خوردم به این.. خوشم اومد! نمی دونم اینجا داشتمش یا نه. برای همین دوباره پستش کردم. این دریافتهای جالب.. این حال خوب که کم و زیاد می شه در من برای خودم جالبه!
"رد پا
اثر روی ماسه ها
به اثر پاها روی ماسه ها نگاه می کردم. رد پاهای نرم و کوچولو، رد پاهای کج و ماوج، رد پاهای عمیق.ه
گاهی اوقات آرام آرام راه رفتن بر روی ماسه ها باعث می شه اثر عمیق تری به جا بمونه. آهسته رفتن. ه
تند تند راه رفتن بعضا پا رو می خراشه، مخصوصا
توی ساحلی که ماسه هاش درشت تر هستن. اثر خراش دردناکه. مرهم-چسب زخم-
گذاشتن باعث مکث می شه و اون ایستادن و مکث برای ترمیم، خودش یک اثر عمیق و
پراکنده-بی اینکه بشه هیچ نشونه ای از رفتن درش پیدا کرد- به جا می ذاره. ه
قدم های بعدی خود به خود دردناک تر و آهسته تر می شن
آهستگی قدم ها به دو شکل هست : آهسته از درد ناشی ازخراش، وآهستگی اختیاری با آرامش و لذت."
No comments:
Post a Comment