دوباره

زمان می برد که روح تربیت شود

گرچه جسم خسته و رنجور می شود..روح هم. راه دیگری نیست. تجربه برای رشد ضروریست و زمان برای کسب تجربه و درک مفهوم تجربه که همان رشد است

بعد از حدود یک سال باز به شرق دور سفر می کنم. اما این بار مدتی فقط مهمانم

و این بار وقتی میروم خیلی ها نیستند. خیلی هایی که وجودشان جزو پایه های اصلی تعریف زندگی در شرق دور بود

جای هر 11 نفرشون خالی خواهد بود ( جای بعضی ها خالی تر!) البته

*

یه چیزی درباره خودم کشف کردم: حوصله رقابت اصلا ندارم. رقابت شغلی، درسی، عاطفی، رقابت از جنس چشم و هم چشمی برای حتی شکل ظاهری

البته نمی دونم اینطوری چه بلایی توی این دنیای جنگلی سرم می آد که همه جا تنازع بقاء مطرحه. اما از طرفی به نظرم این حالت با وجود معایبی که ممکنه داشته باشه، مزایایی هم داره: یه جور آرامش داره. شاید یه جور قناعت خوشایند.. گرچه باید یکم زندگی در دنیای پر هیاهو و خشن امروزی رو جدی گرفت و حداقل ها رو برای حفظ یک زندگی متناسب با شأن به دست آورد. و برای این منظور به یه برنامه دقیق برای اهداف کوتاه و بلند مدت نیازه