بد مستی

الهی
اصطلاحات انباشته را دانش پنداشته ایم، یا نور السماوات والارض، قلب ما را مورد مشیت العلم نور یقدفه الله فی قلب من یشاء قرار بده

الهی
ما که از فاضل چشیده دیگران بد مستی می کنیم چشیده ها چونند
*
دو ساعت بعد: ه
فلما ان جاء البشیر القاه علی وجهه فارتد بصیرا قال الم اقل لکم انی اعلم من الله ما لا تعلمون
یوسف-96

خدایا هر چی تو بگی، فقط زودتر
چاکرتم
فقط زودتر
اگه عذرم پذیرفتنی نیست بهانه رو ازم بگیر. کمک کن روی پام وایسم
دیگه کم کم داره حوصله ام از این وجود مدعی و تو خالی سر میره. اعتماد به نفسم داره ته می کشه.. وقتش نیست؟

مست مستی

من ، مستم
من، مستم و ميخانه پرستم

راهم منماييد
پايم بگشاييد

وين جام جگر سوز مگيريد ز دستم
مي، لاله و باغم
مي، شمع و چراغم
مي، همدم من
هم‌نفسم، عطر دماغم
خوشرنگ
خوش آهنگ
لغزيده به جامم
از تلخي طعم وي، انديشه مداريد
گواراست به كامم

در ساحل اين آتش
من غرق گناهم
همراه شما نيستم، اي مردم بتگر
من نامه سياهم

فرياد رسا
در شب گسترده پر و بال
از آتش اهريمن بدخو، به امان دار
هم ساغر پر مي
هم تاك كهنسال
كان تاك زرافشان دهدم خوشه زرين
وين ساغر لبريز
اندوه زدايد ز دلم با مي ديرين

با آنكه در ميكده را باز ببستند
با آنكه سبوي مي ما را بشكستند
با محتسب شهر بگوييد كه: هشدار
هشدار
كه من مست مي هر شبه هستم

سیاوش کسرایی

صدای سکوت

آرش نراقی در دو نوع سکوت در روابط بینا شخصی معتقده: دو مدل سکوت بین دو فرد (افراد) وجود داره. سکوت آزارنده و برنده- جدا کننده؛ و سکوت دل انگیز و پر کننده، همراه با تبادل قوی انرژی. نوع اول وقتی قابل تجربه است که افراد پیوند روحی قابل توجهی با هم ندارند و تنها چیزی که بهم پیوندشون می ده کلام در اون لحظه است. در نتیجه با قطع اون ارتباط، حضور فرد آزارنده است. مثل نادیده گرفته شدن می مونه. اما از طرفی سکوتی که بین افراد با قرابت روحی هست، زلال، و جاریه. مثل یک راه ارتباطی می مونه که هزار رشته است. بدون کلام کلی مفاهیم- ارزشهای خاص بدون اینکه در حصار کلام و لغات قرار بگیرند رد و بدل می شه بطوریکه حتی شکستن این سکوت بین افرادی که حس محرمیت روحی دارن باعث بهم خوردن اون آرامش عمیق میشه

تجربه های مشابه داره زیاد می شه
:-)

شهریارانه

سر برآرید حریفان که سبوئی بزنیم
خواب را رخت بپیچیم و به سوئی بزنیم
باز در خم فلک باده وحدت سافی است
سر برآرید حریفان که سبوئی بزنیم
ماهتابست و سکوت و ابدیت ما نیز
سر سپاریم به مرغ حق و هوئی بزنیم
خرقه از پیر فلک دارم و کشکول از ماه
تا به دریوزه شبی پرسه به کوئی بزنیم
....
شهریار

گفتم- گفت

شک در توحید
و الصافات صفا، والزاجرات زجرا، والتالیات ذکرا، ان الهکم لواحد
صافات 1و2و3

استیصال و درماندگی
قال ومن بقنط من رحمه ربه الا الضالون
سوره حجر -56
باز:
انک لا تهتدی من احببت و لکن الله یهدی من یشاء و هو اعلم بالمهتدین
قصص 56

شک به یک درخواست جدی!:) ا.خ
یا ایها النبی اذا جاءک مومنات یبایعنک علی ان لا یشرکن بالله شیأ ......فبایعهن و استغفرلهن الله ان الله غفور رحیم
ممتحنه 12

سال 89
من جاء بالحسنه فله خیر منها وهم من فزع یومئذ امنون
نمل 89

آبـــی آرام

و عنده مفاتح الغيب لا يعلمها الا هو و يعلم ما في البر و البحر و ما تسقط من ورقه الا يعلمها ولا حبه في ظلمات الارض ولا رطب و لا يابس الا في كتاب مبين
انعام-59
امروز وقتي با امواج دريا يكي شده بودم و خودم رو به دريا سپرده بودم حس عجيبي داشتم. انگار كه هر چي بيشتر خودم رو رها و به آب تسليم مي كردم، باهام مهربون تر بود. ملايم، لطيف و نوازشگر بود. بدنم با موجش موج مي خورد بدون كوچكترين ناراحتي يا انقباضي.. به اين فكر كردم كه بايد اعتماد كرد، بايد با خيال آسوده خود رو سپرد و ايمان داشت كه هرچه تسليم تر، سيال تر. و هرچه سيال تر، آرام تر.


ديشب هم حس خوبي داشتم، يه ايميل فورواردي قديمي يادم اومد. موضوعش يه صحنه است كه هي توي عكساي بعدي دور مي شه و از يه زاويه محيط تر ديده مي شه. خلاصه از تصوير مرغ و خروساي يه خونه شروع مي شد تا مي رفت مي ديدي مجله است دست يكي، مجله هه مي رفت عقب مي ديدي كلش يه نقاشي رو يه اتوبوسه،‌ عقب تر مي ديدي اون كلش يه تصويره توي تلويزيون و يه كابوي پاي تي وي داره مي بينه.. بعد يه هواپيما كه داره اون كابوي رو مي بينه.. و بعد آسمون، كره زمين.. فكر مي كردم اگه هر 5 بار اتصالي كه قراره به سرور برقرار كنيم، اتصالي باشه حتي در اين حد كه يه چيزي تو مايه هاي اين قضيه رو به ذهنمون بياره، چه آرامش خوبي كل روز بهمون مي ده. اگه 5 بار اون عظمت يادمون بياد چه قدر مشكلات بي ارزش مي شن

آن خواهم که هیچ نخواهم

الهی !چرا بگریم که تو را دارم و چرا نگریم که منم
الهی! چون تو حاضری چه جویم، و چون تو ناظری چه گویم
الهی! آن خواهم که هیچ نخواهم
الهی! از کودکان چیزها آموختم، لاجرم کودکی پیش گرفتم
الهى! در شگفتم از آن كه كوه را مى‏شكافد تا به معدن جواهر دست یابد و خودش را نمى‏كاود تا به مخزن حقایق برسد
الهی، همه تو را خوانند: قمری به قوقو، پوپک به پوپو، فاخته به کوکو، حسن به هوهو
الهی! چون است چشیده ها خاموشند و نچشیده ها در خروش
الهی در شگفتم که با نادانی در اندوهیم و با دانایی اندوهگینتر
الهی! دل خوشم که الهی گویم
الهي نامه حسن حسن زاده آملي
..
موندم مثل اين حسن، بازم هست؟